กรรมของคนที่ทำให้ “บิดามารดา” ต้ อ งหลั่งน้ำตา

บิดา มารดา เลี้ยงเรามากว่าจะเติบใหญ่ ต้องเสียเหงื่อ เสียพลัง เสียเงินกับเราไปจำนวนมาก เฝ้าฝูมฝัก คอยรักและทะนุถนอม คอยหายาให้ทานเวลาเจ็บป่วย คอยเสียสละสิ่งต่าง ๆ เพื่อให้เราได้มีชีวิตที่ดี ดังนั้นพวกท่านทั้งสองจึงเปรียบ เ ส มื อ น พระในบ้าน ยกท่านไว้ให้สูงส่ง เพราะคงไม่มีใครรักเราได้มากเท่าท่านอีก

พ่อแม่เป็นพระอรหันต์ของลูก เป็นผู้ให้เลือดเนื้อให้ชีวิตเพื่อให้ลูกได้เกิดมาทำความดีและกตัญญูตอบแทนบุญคุณของพระผู้ให้กำเนิด มีคำโบราณกล่าวไว้ว่า “ผู้ใดทำให้พ่อแม่ร้องไห้น้ำตาตกนั้น คนผู้นั้นไม่มีวันเจริญได้ในชาตินี้”

แต่เมื่อเราเติบโตขึ้น ก้าวสู่ช่วงเป็นผู้ใหญ่ คงมีหลายครั้งที่เราเถียงพวกท่าน เพราะเรามีความคิดที่ต่างไป ต่างคนก็ต่างความคิด หลายครั้งหลายคราที่เราพูดไม่ดีต่อท่าน กระแทกน้ำเสียง หรือสถบออกมาด้วยถ้อยคำหยาบคาย แม้ว่าจะ ตั้ ง ใ จ หรือไม่ได้ตั้งใจ ผู้เป็นพ่อเป็นแม่ย่อมเสียใจเสมอ

แต่คงมีไม่น้อยที่เราจะทำให้พวกท่านเสียน้ำตา เพราะการกระทำของเรา เพราะคำพูดของเรา นั้นเป็นเพราะท่านรักเรามาก มากเสียจนเกิดความ น้ อ ย ใ จ เสียใจ หากบุตรที่รักทำตัวไม่ดีหากคุณสำนึกได้ก็จงทำดีต่อบิดา มารดาให้มาก กรรมที่ส ร้างไว้จะได้ลดน้อยลง

คนที่ทำให้พ่อแม่เสียใจร้องไห้จะทำให้มีปัญหาอยู่ตลอดเวลาและไม่สามารถที่จะหาทางออกจากปัญหานั้นได้เลย ความเจริญก้าวหน้าทั้งหน้าที่การงานไม่มีทำให้มีปัญหากับเจ้านายและลูกน้องอยู่เสมอ

วิบากกรรมของคนที่ทำให้พ่อแม่เสียใจและหลั่งน้ำตานั้น จะทำอะไรก็ไม่เจริญ มักมีปัญหาอยู่ตลอดเวลา มองไม่เห็นทางออกเหมือนถูกปิดตาไว้ ไม่มีใครรักและภัคดีตอบ ไม่มีคนคอย ส นั บ สนุนและช่วยเหลือ การเ งินก็จะติดขัด ไม่ประสบความสำเร็จหรือยากที่จะสำเร็จในเรื่องที่ต้องการ มีแต่อุปสssคในชีวิตนี้

หากคุณรู้ตัวว่าเคยทำให้พ่อแม่เสียใจ ก็จงปรับตัวเ ป็นคนใหม่ สิ่งที่ควรทำอย่างแ รกคือไปขอขมาท่านเสีย พ่อแม่ทุกคนรักลูก และพร้อมจะให้อภัยลูกทุกคนอยู่แล้ว ดังนั้นไม่ต้องกลัวอะไร และต่อจากนี้จงมอบความรัก ค ว า มห่วงใยให้ท่าน ใส่ใจพวกท่านบ้าง แล้วชีวิตคุณก็จะพบแต่ความสุข

ไม่ต้องไปทำบุญที่ไหนไกล จงเริ่มจากทำบุญกับพระในบ้าน พรที่ประเสริฐที่สุดในโลกนั้นคือพรที่ออกมาจากปาก พ่อและแม่ ของเรานั้นเอง …

และขอฝากสำหรับบุคคลที่พ่อแม่ยังมีชีวิตอยู่ ขอให้เลี้ยงดูแลท่านให้ดีการทำบุญสร้างโบสถ์สัก 10 หลังหรือทำบุญให้วัดสัก 100 วัดก็ไม่อาจทัดเทียมกับการทำบุญหรือทำคุณงามความดีให้แก่พ่อแม่เพียง 1 ครั้งหรือแม้แต่ท่านใดที่พ่อแม่จากเราไปนานแล้วก็ตามก็ควรทำบุญ บริจาคทานหรือทำบุญกับคนเฒ่าคนแก่ที่ไร้ญาติไม่มีอันจะกินเพื่ออุทิศส่งบุญถึงท่านจนกว่าชีวิตเราจะหาไม่

ธูป ดอกหนึ่ง ถึงปักให้ ไม่อาจรู้
แต่..ตอนอยู่ บอกข้างหู จะรู้ได้
ว่า..รักแม่ รักยายแก่ แต่อยู่ไกล
กินข้าวไหม ไม่สบาย หายหรือยัง

ไม่ต้องการ ให้รักฝืน ที่คืนกลับ
ไม่ขอรับ นับเงินให้ ไม่เคยขอ
ขอเพียงเจ้า คิดถึงเย้า แม่เฝ้ารอ
ยินเสียงก็ สบายดี ดังมียา